Methaitation

Welkom terug allemaal.

Wat mij heeft doen besluiten om weer een verhaal op waarbenjij te zetten heeft alles te maken met hetgeen wat mij de laatste dagen heeft bezig gehouden.
Naast dat ik deze ervaring niet 100x wil vertellen, zou ik het ook dolgraag meteen willen delen en zie ik het als een uitdaging om het zo goed mogelijk onder woorden te brengen.

Het is op dit zekere moment dag 8, 22.00 uur, en ik kan niet slapen. Fuck the rules! 

Een 10 daagse meditatie cursus; No talking, no phone, no reading, no writing, no smoking, no drinking, no other sort of entertainments, no nothing BUT meditation.
Poeh denk je dan, liever jij dan ik. Dat dacht ik 3 jaar geleden ook toen iemand mij hierover vertelde. 'Haha dies gek'.
Waarom nu dan wel? Het is niet eens dat die gek van toen het mooi heeft verkocht aan me, maar hij had destijds duidelijk een zaadje geplant. Het 'spirituele' heeft al een aantal jaren mijn aandacht. Het ene moment iets meer, iets actiever dan het andere moment. We mogen aannemen dat dit zo'n moment is.

Dag 1 begon nog in Chiang Mai waar Adriënne en ik na het ontbijt, vlak voor vertrek, eerst nog even de achterbinnenband van onze scooter moesten laten vervangen. Deze was lek gegaan tijdens een 'lets go for a last ham & cheese tosti adventure'.
Na het afscheid nemen van Adriënne ('aaaaawh') , ben ik de oneindig lange trap opgestapt. Welke ik 2 keer heb moeten overwinnen vanwege het vergeten te pinnen, jeej. (Just for the record, de cursus wordt op basis van donatie gegeven)
Bij het inchecken werd mij verteld dat ik mij totaal in het wit gekleed om half drie in de mainhall moest melden voor een meditatie demonstratie. Hier werd ons uitgelegd welke technieken zij hier toepassen. Walking (ogen open) and sitting (ogen dicht). Zitten was ik ergens al wel mee bekend, maar lopen? Ogen open? Het zal wel.
Na de demonstratie moesten we hier meteen mee beginnen te oefenen. Eerst 15 minuten lopen, en dan 15 minuten zitten.

Toen was daar dat ene moment. Ik liep de meditatie zaal in en wist niet wat ik zag. Het overviel me natuurlijk een beetje, misschien dat ik daarom keihard moest lachen van binnen. 'Wat moet dit nou weer voorstellen?!'. Een groepje dwaze, bijna levenloze gasten die zo langzaam mogelijk probeerden te lopen, de ene keek nog stommer dan de ander. Daar zat iemand in de lotusbloem meditatie houding en daar lag weer iemand met zijn benen gespreid naar het plafond te staren. 'Waar ben ik aan begonnen?'
Het proberen van het mediteren viel niet mee. Ik vond het lopen maar vreemd (wat moet ik voelen?) en het zitten was ook niet echt ontspannen. Zere knieën en een op hol geslagen harses. Mn gedachten vlogen van links naar rechts, van boven naar beneden (beetje overdrijven mag).

Even tussendoor. Het is nu dag 9, 19.30 uur. Vanmiddag voor het laatst gemediteerd. 30 minuten lopen, 30 minuten zitten. Beste sessie die ik tot nu toe heb gedaan. Magisch!!!
We zijn net terug van de ceremonie bij de hoofdtempel. Vandaag is het buddha day. Het buddisme kent iedere week, niet iedere week dezelfde dag, een 'buddha day'. Op deze dag (een soort zondag voor de christenen) vinden er allemaal ceremonies en optredes plaats.
Dussssssss. Wat ik eigenlijk wilde zeggen is dat ik nu nootjes aan het eten ben (fuck the rules hihi) en dat ik onwijs blij ben dat het bijna voorbij is met name omdat ik heel veel zin heb om Adriënne weer te zien!
Geen flauw idee waar ze is aangezien we geen contact hebben gehad. Ze is lekker in der uppie aan het discoveren. Ik hoop stiekem wel dat ze in de buurt is!
Laatste nachtje slapen en dan kan ik weer zingen, springen, scheeuwen, rennen, vliegen, zuipen, snuiven, spuiten, slikken, crack roken en al het andere wat alle goden streng afraden!

Weer terug naar dag 1. Om 16.00 uur woonde ik, en 3 andere die ook op deze dag begonnen, de opening ceremonie bij. Hier leerde wij kennis maken met onze teacher/monk en werd ons verteld over wat ons de aankomende dagen te wachten staat:

First day:
14.30 uur - meditation demonstration
16.00 uur - opening ceremony
18.00 uur - evening chanting
19.00 uur - evening meditation (individueel)
21.00 uur - day ends.

During stay:
05.00 uur - day begins
05.30 uur - Dhamma talk
07.00 uur - Breakfast
08.00 uur - morning meditation (individueel)
11.00 uur - lunch (no eating allowed after 12.01 uur)
12.00 uur - afternoon meditation (individueel)
13.00 uur - Meditation report to teacher
14.00 uur - afternoon meditation again (individueel)
18.00 uur - evening chanting
19.00 uur - evening meditation (individueel)
21.00 uur - day ends

The last day:
05.00 uur - day begins
05.30 uur - dhamma talk
07.00 uur - breakfast
08.00 uur - closing ceremony
09.00 uur - checkout

Ook werd ons meegedeeld dat het vandaag een speciale dag is, zoals al eerder uitgelegd, de 'buddha day'. De grote ceremonie bij de grote tempel heeft de evening chanting laten vervallen. Deze happening heb ik dus nog tegoed.
Na de ceremonie ben ik nog gaan oefenen met mediteren in de meditatiehal. Hier was ik de enige op dat moment.

Dag 2, gaaaaaap! De eerste paar dagen van Thailand was het ritme toch net iets anders. De dhamma talk. Hier spreekt de meester over verschillende concepten van het leven, het bestaan, buddhisme enz.. Erg interessante, heel erg interessante wijze lessen met veel verhalen en nog meer metaforen.

Één concept die vaak terugkwam in zijn verhalen wil ik even oplichten. Hier heb ik ook over gelezen in het boek 'verslaafd aan liefde'. (Waaaaaaanzinnig goed boek overigens. Echt een aanrader om te lezen. Non fictie. Echt een bizarre eye opener. Handleiding voor het leven!)
Het concept gaat over het denken. Het gaat over hoe het denken veel grip heeft op onze geest en ons voelen, in plaats van andersom.
Kijk, de mens denkt oneindig veel. Veel over het verleden, veel over de toekomst. Nou was het niet zo'n issue geweest als het allemaal positief was, maar helaas: de mens denkt meer negatief dan positief. Bij denken komt ook voelen kijken. Emoties. Negatief denken, negatieve emoties. Positief denken, positieve emoties.
Wanneer er negatieve gedachten, en dus ook emoties, bij de mens naar binnen sluipen doet hij er in vele gevallen alles aan om dit te 'stoppen' door middel van het zoeken naar afleiding. Zo zal men snel proberen ergens anders aan denken (positieve verhalen uit het verleden of een leuke activiteit in de toekomst), gaat men shoppen of andere leuke dingen doen, toch maar dat ene biertje drinken terwijl je tv kijkt, tot het van kater naar kater zuipen of andere verslavingen nuttigen.
Nou weet iedereen dat dit slechts een tijdelijk redmiddel is. Want voor je het weet is de afleiding uitgewerkt en staat daar onze negatieve gedachte weer voor de deur met daarbij een vleugje teleurstelling in jezelf, 'want hij was toch al weg?????'
Nu hebben we 2 vijanden: de negatieve gedachte van gisteren én de teleurstelling van vandaag. Dat ook als negatief gemarkeerd mag worden in dit geval.
Dubbel zover van huis dus. Het verhaal begint weer opnieuw; je gaat weer opnieuw op zoek naar afleiding. Je komt dan in een vicieuze cirkel terecht, of ook wel 'Samsara' genoemd.

A way to solve this problem? Door te proberen om je gedachten en emoties te observeren zoals ze zijn. Niet willen stoppen met denken of voelen, maar ze bekijken met de onoordelende geest, die iedereen in zich heeft! (Sorry dat ik een beetje doorsla in het theoretische gedeelte van dit hele gebeuren. Ik wil niet de les lezen, maar ik heb het gevoel dat ik dit niet achter kan houden. Onmisbaar in het verhaal en mijn ervaring.)
Ok ok ok de onoordelende geest. Juist ja. Je enige echte eigen cristal clear aard van bestaan.
Wanneer voel of zie je die onoordelende geest dan? Een vraag waar ik maar vaag het antwoord op kan geven: Het moment dat je realiseert dat je denkt. Ná het denken en vóór het oordelen ervan door er een emotie aan te koppelen. Of vóór je weer doorschiet naar een nieuwe gedachte.
Door meditatie te beoefenen leer je dit stukje van jezelf kennen. Steeds iets intenser en steeds iets langer.
Volgens de buddhisme ligt hier de aard van happiness. Happiness is waar het in de buddhisme om draait. Niet de happiness die we krijgen van het kopen van een nieuwe auto, een goedbetaalde job of weer een nieuwe vriendschapsverzoek op fb, maar de happiness die komt van de cristal clear nature of being. Het geluk in jezelf.

'You smiling at the world, the world smiling at you. You sad to the world, the world sad to you', aldus de teacher.

Ik heb niet het gevoel dat ik alles heb verteld wat ik had willen vertellen maar ik laat het hierbij wat betreft de theorie. Anders dwaal ik teveel af.
Als je het interessant vindt: 'Verslaafd aan liefde', geschreven door Jan Geurtz.

Waar waren we gebleven? De dhamma talk. Na de woorden van de teacher was daar dan eindelijk het ontbijt. Een bord met rijst en een kommetje soep met onbekende groene slierten! Maar o wat was ik blij met het eten, yam yam. Gotta love asian food!!!!
Het was nog vroeg, alles is nog heel erg nieuw dus alles laat een hele grote indruk achter. Ook het ontbijt, niet alleen het eten. Aan de stilte moest ik nog heel erg wennen en om me heen kijken deed ik veel in de eerste 2 dagen. We leken wel een stel psychopaten met onze witte uniformen en staargezichten. En om de eerste indruk van mijn eerste ontbijt compleet te maken: er zat een jongen naast me die nog langzamer at dan hij liep tijdens het mediteren. Kerel, prik je vork in de rijst en steek hem tot aan je vingers in je strot!! Je hebt toch ook honger net als ik!!!!!?

Na het ontbijt heb ik veel lopen en zitten oefenen met mediteren. Deze dag veel om mij heen gekeken. Verschillende zithoudingen uitgeprobeerd en het proberen langzaam te lopen lukt al aardig, ong 30 meter in 15 minuten. Hoe langzamer je loopt, hoe meer je kan focussen op je voeten en het feit dat je bewust bent van het lopen zelf. Het niet wegdwalen  in gedachte tijdens het lopen is zo extreem moeilijk.
Een goed gesprek zat niet bij een van de keuzes, maar er stonden 4 grote pannen op tafel. Rijst, groente in water met een smaakje, groene slierten in water met een smaakje en nog andijvie met tofu, ook in water met een smaakje. Alle gerechten zonder kruiden. Wel stonden er nog bakjes met gemalen nootjes, dun gesneden chillies, chillie flakes en een fles met soja saus. Heerlijke lunch. Ik at voor 4! 
Na de lunch nog wat gemediteerd tot aan mijn gesprek met de teacher. Ik had aangegeven het nog moeilijk te vinden om me nonstop te focussen op mijn ademhaling (tijdens het zitten), maar hij zei dat dat niet meer dan normaal is. Ik was klaar voor de volgende stap. So now i want you to focus on the breathing (bleating) more. Nose in, nose out, breath (bleath) with your stomach. And repeat in yourself: rising (lising), falling, sitting'.
Kortom nog meer bewust worden van, en focussen op de ademhaling. Meer oefen materiaal. Op naar de evening chanting.
Verspreid in de zaal zaten er mensen in kleermakerzit op een kussen. Whats coming......?
Stipt 18.00 uur kwam de teacher vanuit zijn mystrieuze achterkamertje aanzetten. Iedereen vloog op en ging op zijn knieën zitten. Ik aarzelde geen moment en deed mee. Toen de teacher ook zat boog iedereen 3 keer tot buddha. Slik.... wat is dit? Cursus mediteren of een cursus how to become a buddhist? Ik had mij er nog geen voorstelling bij gehad, maar had dit zéker niet verwacht. Het uur dat daarop volgde werd gevuld met thai gebed en zang. Via een boekje konden we allemaal stilletjes mee nurieën.
Na het evening chanten heb ik wat gemediteerd.
Dag 2: met alle activiteiten kennis gemaakt, meer dan 5 uur gemediteerd en ik voelde me normaal tot goed.

Dag 3.
Mediteren, mediteren, mediteren (duidelijk langzamer aan het lopen) en stap 3 van de teacher gekregen: 20 minuten lopen, 20 minuten zitten. En 5 minuten liggend mediteren voor het slapen gaan. Lising, falling, sitting. En lising, falling, lying. 15 minuten vond ik al lang, komen er nog eens 5 bij pff!
Verder kan ik mij weinig herinneren van dag 3 behalve dat ik ineens een sterk gevoel kreeg dat ik Adriënne een smsje moest sturen. Zei had mij op dag 1 afgezet. De rit hierna toe is geen kinderspel. En met haar zero scooter ervaring en het achtelijke verkeer van thailand twijfelde Adriënne nogal wat aan dit idee. Ik vroeg me af hoe het met haar ging. Na een poos had ik nog geen antwoord en dan begin je je toch een beetje zorgen te maken. Dit is dus precies de reden waarom je geen contact mag hebben met de buiten wereld. Je gaat je 'zorgen maken' of 'slecht' voelen door iets wat je zelf in gaat vullen. Ik kon me maar 1 oplossing bedenken om hier voorgoed een einde aan te maken en er voor te zorgen dat het niet nog een keer ging gebeuren. Het breken van mijn simkaartje. Zo gezegd, zo gedaan!

Dag 4.
Na het onbijt meteen gaan mediteren. Of het kwam door de weinig uurtjes slaap, ik weet het niet, maar het mediteren ging zo beroerd in de ochtend. Controle over mijn gedachten, hó maar. Dit had ook veel effect op mijn sobere tijd buiten het mediteren om. 'Het mediteren gaat kut, ik mis Adrienne, het is nog maar dag 4, kut, ik wil me niet slecht voelen. Dit is toch precies waar we voor mediteren, dacht ik. En toen ging ik me nog slechter voelen door teleurgesteld te zijn in mezelf. 'Hé, waarom voel je je nou kut. Bekijk het allemaal even vanuit je zijn, je 'stille geest''. Nou als dat niet lukt dan blijft de cirkel maar gaan, 'hey samsara, flikker op uit mijn leven!!!'
Gelukkig liet het dagelijkse report niet lang op zich wachten en ik vertelde de teacher over mijn denken, vooral het negatieve. Hij stelde me gerust en vertelde dat het heel normaal is. Door al het mediteren wordt het lichaam 'gereinigd'. Je bent als het ware een nieuw programma voor je inner computer aan het installeren en een oude tegelijkertijd aan het verwijderen. Hier komen veel emoties los. Voor mij groen licht om even te janken!!
Opgelucht en wel ben ik weer gaan mediteren. Het ging stukken beter en ik voelde mij ineens heerlijk!!!!!
Stap 4: 20 minuten lopen (hak eerst omhoog), 20 minuten zitten. 5 minuten liggen voor het slapen. En nog steeds: Lising, fallin, sitting

Dag 5 begon niet veel anders. Ik had er zin in!!! Zin om te mediteren, want het ging nou eenmaal lekker. Zelfs 's ochtend ging het goed! En het ontbijt en lunch, wat iedere dag varieerde, waren net als alle andere dagen ook weer om te smullen!
De volgende stap van de teacher: 20 minuten lopen, 20 minuten zitten. 5 minuten liggen voor het slapen. Dit keer iets nieuws voor het zittend mediteren. Naast rising, falling en sitting moest ik mij nu focussen op 2 punten van het lichaam. Dus: inademen (rising), uitademen (falling), focussen op het feit dat je zit (sitting), en daarna de focus leggen op punt 1; de rechterkant onderrug. Opnieuw inademen..... punt 2; linker onderrug. Je zult verstelt staan hoe intens je het na een tijdje gaat voelen. De 2 punten brandde gigantisch, het deed bijna zeer.
Ook was de evening chant, waar ik de eerste keer zo van 'schrok', erg leuk. Een mooie, tevens enige, aangelegenheid om de stembanden luid en duidelijk te laten klinken.

Dag 6.
Gaap, het in slaap vallen 's avonds valt nog niet mee. Zoveel moeite met opstaan als op dag 6 heb ik nog niet gehad. Met pijn en moeite heb ik mijn oren en ogen open weten te houden tijdens wederom een wijze les van onze teacher.

'You know a thai mother buffalo when she's standing and standing and standing. And the baby buffalo is running (in het echt zei hij 'lunning'... natuurlijk) cirkels around ('alound') the mother buffalo. See the baby buffalo is the human mind'. Ik vertel in het Nederlands verder: 'om een baby buffalo rustig te krijgen wordt hij met zijn neus (gepierced) vast gemaakt aan een touw, en deze weer aan een paal die in de grond staat.
Zo druk als het beestje is, zoveel pijn doet hij zichzelf. Na 3 dagen is het beestje nog steeds even druk, bij dag 5 begint het te leren om zich wat meer gedeisd en op dag 7 (het buddistische magic number) is de baby buffalo eindelijk zo rustig als zijn moeder. See the baby buffalo as the human mind, the stick as meditation and the rope as our thoughts. So keep trying'

Het morning mediteren ging niet slecht. Wel had ik weer een dip net als dag 4. Mijn mind werd weer eens lastig en werd ervaren als een ruis, een stoorzender. Waardoor ik erg uit ging kijken naar de laatste keer chanten, laatste keer lunch, laatste keer mediteren. Kortom, ik was bezig met mezelf lekker maken van momenten die niet 'nu' afspeelden. Een bewustwoording daarvan brengt natuurlijk nog meer ruis. (wanneer je het niet accepteert, maar je er druk om gaan maken --> samsara)
Na mijn report met de teacher was ik weer opgelucht door het nodige vochtverlies. Next step, ik voelde het al aankomen. 25 minuten lopen, 25 minuten zitten. En er kwamen 2 drukpunten bij. Net onder de billen. Dus rising, falling, sitting, plek 1. Enz. tot plek 4. Bij het verliezen van je focus, terug naar de eerst plek.
Of ik blij was met de extra 5 minuten..? Mm mm...

Over dag 7 heb ik niet zoveel te melden behalve dat ik me weer goed voelde, maar dat ik erg veel moeite had met het lopend mediteren en dat ik er vanaf hier iedere keer heel erg opkeek om weer op de start knop te drukken van de timer (het is zo laaaaaaang, dacht ik). Ook had ik nog steeds sterk de neiging om weg te turen naar de dagen die gingen komen, 'morgen al de laatste keer dit, en dan overmorgen de laatste lange dag, yeah'. Maar vooralsnog, ik voelde me lekker.
2 nieuwe drukpunten erbij: buitenkant rechter knie en buitenkant linker knie.

Dag 8 was een lange dag. Ik kon nog steeds mijn aandacht niet houden op mijn voeten. Dat terwijl ik tempo 'slak' al aardig heb kunnen evenaren: 7 meter in 25 minuten, not too bad. Het zitten was tevens ook niet zo'n succes vergeleken met voorgaande dagen. Waar ik normaal toch zeker 90% van de tijd 'daar' was, lukte het nu maar voor 65-70%. Het waren leuke gedachten, dat wel.
Wel ben ik al een stapje verder. Het gaat er niet om dat je 100% 'daar' bent, maar het gaat er om dat je het moment koestert wanneer je realiseert dat je er niet bent. Het moment van het onoordelende observeren. (Adriënne noemt mij zojuist een zweefteef. Jaaaaa wij zijn weer herenigd, maar daar kom ik zo)
Next step from the teacher: 30 minuten lopen, 30 minuten zitten. 2 nieuwe drukpunten (tot nu toe dus een cirkel van 8 punten): buitenkant rechter enkel, buitenkant linker enkel.
30 minuten..... doe normaal!
Net als dag 4 en 6 heb ik wel weer een dip ervaren. Ik had geen zin meer in mediteren. Iedere keer als ik 30:00 zag staan en ik op de startknop moest drukken riep er een stem: 'Nooooooo, don't!!!!!'. 'Pff mag ik al weg hier'.

LAST FULL DAY!!!!! Mijn zinnen verzet: 'ok vriend, 30 minuten is lang, klote en 'zwaar', maar we weten net zo goed dat het ook fijn kan zijn, vooral wanneer het mediteren goed gaat. Kijk er niet tegenop, just do it.' (Jezelf motiveren heeft duidelijk meer succes op de laatste dag haha).
Gebrek aan eten tijdens de lunch was er nooit. Ook was er altijd de mogelijkheid om in de ini mini tiny shop nog wat lekkers te halen. Chips, nootjes, chocola, wat anders te drinken dan water en... jaja... een vriezer met ijsjes. Normaal zat ik te vol van de rijst, maar deze dag had ik speciaal een plekje vrij gehouden voor een Magnum almond... (wauw!!!!!)
De eerste 4 sessies mediteren gingen goed, de één na laatste nog beter, veel beter, maar toen kwam de laatste keer. Zo puur, zo bright, zo ver weg, zo dichtbij, zo relaxed. Zó fantastisch!! Een vol uur, zowel tijdens het lopen (3,5 meter in 30 minuten) als tijdens het zitten ben ik 'daar' geweest. Het was zo'n fijn gevoel dat ik zelfs na het afgaan van de timer nog door ben gegaan (wat totaal vanzelf ging, ik had er geen controle over).
Met een smile van oor tot oor en een hoog gehalte aan dankbaarheid naar mijzelf toe, ben ik naar de main tempel gelopen voor de ceremonie van 'buddha day'. Aangezien dit een open event is waren er veel toeristen. Het zien van 'outsiders' was wel even vreemd!

Dag 10. Na het ontbijt kende het programma van de laatste ochtend slechts nog een eind ceremonie met traditionele handelingen en de teacher die zijn laatste wijze woorden deelt. 3 meiden woonde deze samen met mij bij. 2 waar ik mee gestart was en een andere die de 5 daagse cursus had gevolgd.
Vreemd om pas na 10 dagen met elkaar te zijn geweest, ineens woorden te wisselen. De eerste vraag was, 'where are you from?'. Een spel die iedereen stiekem speelt tijdens zo'n retreat. Guess where everybodys from.
Na het uitchecken, waar ik mijn donatie heb overhandigd, zijn we naar de uitgang van het tempelcomplex gelopen. Bij de allerlaatste traptrede dacht ik: vreemd om hier zo 'vrij' te lopen, vreemd om ineens klaar te zijn, vreemd om Adriënne straks misschien weer te zien, vreemd om weer een gesprek te hebben met iemand en vreemd om geen wit te dragen. Witte kleren.... Noooooooo! Natúúrlijk vergeet ik mijn setje witgoed! Kon ik voor de 2e keer de eindeloze trap 2 keer op rennen.

Na het taxi ritje terug naar het centrum van Chiang Mai ben ik richting het hostel gelopen waar ik mijn grote backpack achter had gelaten, in de hoop dat Adriënne daar zou zijn.
Helaas.. she wasn't there. Waar ze wel was... boven op de berg haha. Ze wilde mij beneden aan de trap opwachten alleen we hadden elkaar net gemist!!!! Wat is het toch een schat.
Het is fijn om weer samen te zijn en om mijn verhaal met iemand te delen die ik goed ken.
Dat het een ruime week detoxen was werd die avond duidelijk bevestigd. De hele dag een x aantal Chang biertjes op, veel vlees en 's avonds een sigaretje. Het effect was bizar. 2 uur lang heb ik mij beroerd gevoeld. Vergiftigd!

Het is nu alweer een paar dagen geleden dat ik terug ben in de 'real' world. En ik kijk terug met een heel goed gevoel en tevredenheid. Ik heb erg veel geleerd van de teacher en alle uren mediteren, zo'n 5,5 uur gemiddeld per dag.
Het plan is om iedere week zeker één moment te vinden voor een half uur mediteren. 15 minuten lopen, 15 minuten zitten. Dit zal hier geen probleem moeten zijn aangezien het backpack leven weinig dagelijkse verplichten kent :)

Op het moment weten wij onze tijd goed te vertoeven in Pai en haar ongelooflijke relaxte vibe! Over een paar dagen gaan wij terug naar Chiang Mai om onze paspoorten op te halen. Die zullen dan hopelijk een visum rijker zijn. Myanmar it is!!! New country, new adventure :)
De eindstreep is al bijna in zicht. Maar tot die tijd gaan wij gelukkig nog veel nieuwe dingen zien en doen. Én vooral genieten.
Leuk dat je de tijd hebt genomen om dit stukje te lezen.

Dikke doei