Motorcyle diary

Mag ik u voorstellen aan Vietnam en mijn motor, Honda Win (reblica), die nog een naam gaat krijgen. Zoals jullie weten stond Vietnam in het begin van mijn trip nog niet op de planning, laat staan een motortocht van een paar duizend kilometer. Dit is voor vele backpackers HET hoogtepunt van hun trip.

Voor ik begon aan de trip heb ik eerst mijn visum voor Vietnam moeten uitstellen wat minimaal 3 dagen kostte. Veel tijd gehad om wat rond te neuzen en mijn motor te leren kennen!
Ook heb ik de Chi chu tunnels bezocht net buiten Ho chi minh. Een ondergrondse tunnelsysteem die door de Vietnamese werd gebruikt om de Americans te slim af te zijn. Wat ze aardig is gelukt.
Daarna de brute gevolgen kunnen zien in 'the war museum'. De feiten spreken voor zich maar de gidsen waren wel erg subjectief.

Day 1 & 2, Dec 1st – 2nd / Ho chi minh city – Mui Ne (228km)
Dear Diary,
Vandaag begon het niet helemaal volgens plan. Gisteravond een paar TE gezellige Hongaren tegen gekomen op de weg terug naar mijn guesthouse. I.p.v 2 biertjes en 01.00u in bed, lag ik slechts, na +-8 bier, om 05.00u op bed. En aangezien het plan was om 07.00u naar de garage te gaan om wat problemen met mijn motor te fixxen, was een late nacht geen goed idee.
Na een hoop getreuzel zijn Renata en ik, geleid door een gids, om 13.30u de stad uit gereden. Vele hebben het filmpje vast gezien op facebook of Vimeo (http://vimeo.com/54619497), tot 100km uit te stad was het een flinke chaos.
Voor Renata is het ook de eerste keer op een motor maar zij heeft duidelijk meer moeite met het wennen aan. Soms frusterend, omdat ik graag door wil rijden en niet constant in mijn spiegel wil kijken, maar soms ook hilarisch omdat ze geweldig is in het falen!!!
Na 9 uur, een paar stops, een stotterende motor en geinteresseerde locals kwamen wij eindelijk aan in Mui Ne. Na een lange douche was het bedtijd, motorrijden eist gigantisch veel focus en energie, helemaal hier.
Mui ne heeft als ‘attractie’ the red and white dunes (duinen). Leuk voor mensen die nog nooit duinen hebben gezien maar als Nederlander is dat natuurlijk anders;). Het stotteren van mijn motor werd toch wel een groter probleem. Een mini heuvel mag geen probleem zijn aangezien wij morgen de bergen in gaan richting Da Lat. Toch maar weer naar de garage…

Day 3, Dec 3rd Mui Ne – Da Lat (180km)
Early wake up. De Carburateur en luchtfilter zijn schoon gespoten, het olie is ververst, ready to go. Na het wantrouwen van de monteurs, door het niet uit te kunnen leggen probleem vanwege een taalbarriere, na een hoop onzekerheid over mijn motor en hierdoor een ijskoud biertje noodzaak was, was het tijd om te rijden. Geen problemen gehad met mijn motor, bedankt meneer de monteur.
De uitzichten die wij hadden in de bergen waren fantastisch, tot kilometers ver konden wij over de bergen heen kijken. geweldig!
Het eerste handindeharen momentje was een feit. Renata heeft een wat instabiele standaard, waar ik met mijn 1,5 linkerhand naar ging kijken. “We need a hamer”, liep terug naar Renata BAM. Daar lag haar motor met als gevolg een los bungelende spiegel + koppeling!!!
Met wat tyrabs en duct tape kwamen wij tot een tijdelijke oplossing. Gelukkig was daar, na een kilometer, monteurtje nummer 2 en heeft het voor maar liefst 3,5 dollar gerepareerd, thank god!
De laatste 50 kilometer verliepen vlekkeloos, ondanks ik al bibberend op de motor zat. Steenkoud hier in Da lat (1500m).
Tijdens het eten kwamen Renata en ik een Israelier tegen die een kleine tocht maakt door zuid Vietnam. Hij heeft zich toegevoegd aan onze motorclan, of wij aan zijn one-man clan.

Day 4, Dec 4th Da Lat – Lak Lake (149km)
Renata en ik hadden vandaag een rit naar Nha Trang op de planning staan, maar dat hebben wij opgegeven voor een mooie bergtocht richting Lak Lake. 100 van de 150 km in de bergen ten noorden van Da lat. Vele haarspeld bochten en heeeeeerlijke afdalingen.
Waar ik mij als een vis in het water voel, is het voor Renata nog steeds erg onwennig. Ze vindt het af en toe erg angstig wat ons gigantisch op heeft gehouden. Niet 100% kunnen genieten en uit kunnen leven. Moet elke 10 seconden in de spiegel kijken of ze nog wel achter ons rijdt. En harder rijden dan 50 is uitgesloten, best frustrerend af en toe. Buiten dat waren de breaks erg gezellig en ben ik de koffie in Azie lekker gaan vinden.
Onderweg zijn wij bij een Silk-factory, geinig hoe dat in z’n werk gaat (Wikipedia), en Waterval gestopt. Onderweg gelukkig geen problemen gehad.

Day 5&6, Dec 5th - 6th Lak Lake – Nha Trang (206km)
Ennnnn de druppel is er hoor dames en heren. *&^@($^#!!!! Vanaf morgen rijd ik lekker alleen, zoals ik dat eigenlijk van plan was. Heb mijzelf op momenten aardig op zitten winden, en als ik ergens geen zin in heb is het dat wel. PRACHTIGE afdalingen met heerlijke s-bochten en soms wat risicovolle manoeuvres. Andddd she’s gone. tik tak tik tak tik tak.
Ik snap volkomen haar angst en neem het haar niet kwalijk, maar dit gaat niet samen. In plaats van een amazing time hebben op mijn motor, ben ik continue Renate aan het helpen; Motor is uitgevallen, voor de 25e keer vandaag, en raad eens wie er terug mag rijden om haar motor weer aan te kicken, Le Moi! Geduld is weg, koek is op, Sorry Renate
Het gaat teveel van mijn plezier af om het nog een dag te proberen, aangezien ik niet zo heel veel tijd in Vietnam heb. Renate heb ik alles eerlijk verteld en ze begrijpt mij heel goed, voor haar betekent het helaas einde trip.
Anyway, zoals ik al eerder noemde was de weg af en toe heerlijk om op te rijden, maar 20/30 kilometer crossmotor parcours was ook een uitdaging en avontuur. Een weg gevuld met gigantische kuilen, heuveljes en keien, eist heul veul aandacht en focus. Maar daarna ben je gelukkig vrij genoeg om te stoppen voor een oogstrelend uitzicht en een heerlijk sigaretje!

Gisteravond dus Nha Trang, Happy birthday to Maarten. Amersfoorter die ik in Pai, Thailand, heb ontmoet. Hij rijdt samen met Max en Kevin, ook pai, van noord naar zuid en dit was volgens hem een perfecte plek voor een verjaardagparty! And guess what, he was right!
Vandaag lekker uitrusten op het strand, genieten van het seafood en vroeg naar bed! Big and long drive tomorrow!

Day 7, Dec 7th Nha Trang – Pleiku (369 km)
Goodmorning motorbike, lets test you on topspeed my friend! Roadtrip Tommy kan beginnen, laten wij er eens een flitsende dag van maken.
De weg met heerlijke afdalingen nu omhoog genomen . Maar het was om te smullen om niet in de spiegel te hoeven kijken. Veel lange en platte wegen, en dus minder uitzichten. Wel kon ik lekker doorrijden. Vandaag bijna 2x zoveel km gereden als voorheen en voor het eerst niet aangekomen in het donker!

Heerlijk gegeten en bizarre dingen gezien onderweg; Een kerel die 3 varkens vervoerd op z’n scooter, een man die een koe vervoerd met een klein karretje achter z’n motor en een stelletje + de 4 honden natuurlijk!
Merk hier een heel groot verschil qua openstaan voor buitenlanders, compared to Laos and Cambodia. Veel moeten niets van je hebben en proberen je flink af te zetten. Andere lachen maar wat raak en verkopen wel met een normale prijs. Nu snap ik wat de backpackers bedoelen die negatief praten over de Vietnamese. Soms heel storend als je weet dat je wordt afgezet maar er geen cent af krijgt. Vaak lach ik wat dom en loop ik weg. If you don’t want my money, fine;)
Bij het binnen rijden van Pleiku wat rondgekeken voor hotels. JA gevonden, FULL. heeey nog 1, FULL. Ok misschien als ik verder rondkij.. FULL. Na een uurtje niets gevonden wat betaalbaar was heb ik een coffee gepakt bij een cafetje en op internet verder gezocht. Jajaa de goedkoopste 7,5 USD. Hartstikke goedkoop denk je dan, maar voorheen heb ik nooit 7,5 dollar hoeven te betalen. Neither in Laos nor Cambodja. Een nadeel van alleen een hotel pakken!
Vanavond rustig aan. 2 biertjes, misschien 3. Morgen naar Hoi An, 335 km toeren. Eerst mijn motor na laten kijken want hij maakt een vreemd geluid. Zeker niet iets wat hoort dus ben benieuwd. Slaap lekker.

Day 8&9, Dec 8th – 9th Pleiku – Hoi An (335 km)
Man man man, goeiemorgen ochtendhumeurtje. Waar die vandaan kwam mag joost weten, maar fijn was hij niet. Misschien omdat ik gisteren de hele dag geen normaal gesprek heb kunnen voeren, ik 10 duizend keer met gebarentaal uit heb moeten leggen wat mijn wensen zijn, en uiteindelijk genoegen moet nemen met iets wat ik niet wil. Of was het die vervelende kerel die alsnog meer geld wilde hebben voor mijn overnachting, waar die naar kon fluiten. Of was het gewoon een ochtendhumeurtje zonder enige invloeden.. Who knows.
Ready for take off, weer een lange dag op de motor. Keek er heeeeeel stiekem een beetje tegenop. Een meest confi zadel heb ik helaas niet, wat ik na een half uur/drie kwartier aardig merk in mijn billen. Motor niet laten repareren, die gekke vragen 50 dollar en het kost ze een hele dag. Mooi niet!! Meneertjes afzetters.
Na een uurtje was het tijd voor mijn eerste koffie. ‘Me want hot, no brrrrrrr’. Guess what? I got a brrrrrrr coffee… Ach, het went.
Daarentegen was de noodlesoup-stop toch iets beter dan ik verwacht had. 3 malloten om 11u ‘s ochtend aan de ricewine. Smaakt naar whiskey, maar ze noemen het ricewine. Geniale kerels die mij voerde met ongekend lekkere biefstuk, een kwart liter risewine en briljante lachmomentjes. Wat een lol, en dat met mensen die jou niet verstaan en jij hunnie niet. Na vele shotjes en vele Jooo’s (Vietnamese proost) was het tijd om weer verder te gaan. Geld wilden zij overigens absoluut niet aannemen.
Dit is tot nu toe veruit de beste tocht geweest. Motor plat en gaaaaan!! 110 km nonstop afdalen, 110 kippenvel momentjes en een trotse glimlach op mijn gezicht. Zoveel vrijheid, zoveel groen, zoveel jungle, zoveel uitdaging, dat verveelt geen mens.
In Hoi An aangekomen was het meteen gezellig. Eindelijk weer eens in een dorm geslapen in plaats van een eenpersoons celkamer. Een paar leuke mensen leren kennen waar ik 2 dagen mee ben opgetrokken. Eerste avond heerlijke tapas in rijstpapier gegeten en genoten van de goede vibe die er in the city centre hing. Tweede dag lekker geluierd op het strand met Alex, Simon, Joyce en mijn puzzelboekje.

Day 10&11, Dec 10th – 11th Hoi An – Hue (132 km)
Finally I can sleep in, wake up whenever I want and still arrive to hue in daylight. Met een lichte kater vertrok ik vanochtend uit Hoi An. Mooie kleurrijke stad met een gezellige sfeer.
Vandaag een kort dagje op de motor, dus veel tijd voor foto’s, lange stops en omwegen. Een heerlijke pizza te pakken gehad in ‘Bread of life’, Da Nang. Een eetcafe met tasty westerse maaltijden en slechthorende/doven werknemers op de werkvloer. Aangeraden door de engelse jongens waar ik de motor van heb weten te bemachtigen.
Mooie route langs de kust met hier en daar bergje op en af. Verder weinig beleefd behalve dat de hangmat knapte waar ik mijn 15 minuten siesta in wilde houden, AU. Blijkbaar niet gewend aan grote Yeti lichamen.
Hue was hartstikke gezellig. Merk dat ik een plaats leuker van als de hostel of hotel goed in de smaak valt. Een gezellig hostel met leuke mensen maakt toch wel het verschil. Buiten dat is de stad zelf ook erg leuk met een nightmarket en allemaal kleine eetgelegenheden op straat.

Day 12, Dec 12th Hue – Dong Son (184km, maar ik 335km)
Happy ending? Na regen komt zonneschijn? of toch niet? Waar zal ik eens beginnen, behalve dat 9 van de 10 dingen aardig tegen zaten.
Wakker worden door de regen en een seconde later de wekker. Bij mij stond geen regen op het programma in ieder geval. Dan maar een uurtje wachten. Het zou een 204km tocht worden naar Prong Nha om bij een farmstay te overnachten.
Op de heen weg aardig wat regen gehad, hierdoor werd het rijden een hoger risico door al het olie op de weg en was het steenkoud. Maaaar Prong Nha nog een kilometer yeahh.
‘Sorry sir but we are fully booked. You can wait incase people don’t show up but there are 5 people before you on the waitlist’. Zucht…
Ik heb besloten door te rijden en Prong Nha, met een prachtig natuurgebied, met schijnbaar de grootste grot van de wereld en met hardcore trekkingtochten, voor een volgend bezoek aan Vietnam te bewaren. Evenals Sa Pa, een plaats aan de grens van China op 2500m hoogte. Goeie redenen om nog een keer terug te komen dus.

Doorrijden vond ik niet zo heel erg want anders had ik morgen 500km moeten rijden. Een voordeel dus… dacht ik.
De landkaart die ik van de vorige eigenaar heb gekregen is niet heel gedetailleerd. Niet alle wegen staan er op en alleen de grotere plaatsen zijn er op te vinden. Ho chi minh road, de weg met uitdagingen en fantasische uitzichten is de weg die ik volg.
Ga ik goed..? ik twijfel.. Toch doorgereden met een kwart tank en een natte poncho. Niet wetende dat ik de volgende 100 kilometer geen tankstation tegen zal komen.
Waanzinnige bergen en oerwoud was mijn omgeving voor zeker 1 uur, tot ik een beetje de kriebels begon te krijgen dat ik wel erg lang aan het klimmen was en bijna nog geen meter heb afgedaald.
Plus het is al kwart voor 5 en dat betekent dat het met een uur pikkiedonker is (helaas doet mijn licht het niet van de motor).
Ondertussen ben ik al zeik en zeik nat door het rijden in de regenwolken. Bibberend zat ik op de motor en mijn tenen waren bevroren (grote teen ontstoken dus schoenen dragen is geen optie).
Het begint te schemeren en dat betekent nog een kwartier, maar ik ben nog steeds in de middle of nowhere en al 1,5 uur geen mens gezien om te vragen waar ik ben en waar ik een hotel kan vinden. Het eerst volgend plaatsje is 30 km verderop wat ik nooit voor het donker ga halen. Shit..
Het feit dat ik begon met een kwart tank, mijn licht het niet doet en geen idee heb waar ik ben en waar ik ga slapen, stelde mij niet gerust. De zaklamp heb ik tevoorschijn moeten toveren, PIK en PIK zwart was het, zag mijn eigen stuur niet eens meer. En om het allemaal nog ietsjes erger te maken begaf mijn lichtje het ook nog eens na 15 minuten. Nog steeds keiharde regen, en nog 11 km te gaan.
Echt bang ben ik niet geweest maar ongerust en onzeker over hoe lang deze nacht ging duren wel, zonder eten, met honger, zonder water, met dorst en slechts een paar druppels benzine. Na een aantal kilometer 10 km/h hebben gereden was daar mijn redding! Een vrachtwagen achter mij MET licht die ik heb gevolgd richting Dong Son.
Vanaf dit moment kon het niet meer mislopen; Een inimini restaurant maar groot genoeg om mij van een noodlesoepie te voorzien, een tankstation die over meer liters beschikt dan er in mijn motor kan en een guesthouse. Man wat was ik blij om een lantaarnpaal te zien. Mijn glimlach sprak boekdelen.
Blijkbaar was het allemaal net iets te makkelijk, want het lef om nee te zeggen tegen het enige slaapplekje in town, voor 7,5 dollar, had ik nog wel in petto. Een warm kopje koffie en geen regendruppels klonk als muziek in de oren.
En daar komt mijn vriend toeval weer om de hoek kijken.
‘You want sleep my place and drink beer play pool?’
Raakte aan de ‘praat’ met de zoon van een café eigenaar die het slim aanpakt. Hij biedt mij een slaapplaats aan en ik drink bij hem een paar biertjes wat weer geld in het la-tje brengt.

Een dag gevuld met heel wat downs gevolgd door een aantal ups. Helaas moest de grootste down nog komen: ‘Where are we now?’. ‘Dong Son’ ‘WHAT?’. 30km ten zuiden van Phong Nha………. Morgen geen 500, maar 530 km. F*ck!
Meneer omrijder gaat slapen. Goodnight!

Day 13, Dec 13th Dong Son – Tan Ky (288 km)
Al 24 regen en een vreselijk kou. Het lijkt de herst wel in Nederland. Vietnam is zeker niet het warmste land die ik tot nu toe heb bezocht. Ook hier is het winter natuurlijk.
Een tijdje gewacht met wegrijden. Erg slecht geslapen en mijn kamergenoot Ghein/Gein/Geinh/Chein, ook. Hij vertelde met het onderwerp verboden woord dat ik flink lag te snurken, ghehe.
Bedankt voor een officiele homestay. Stond op mijn ‘want to do list’ voor Azie. Voor ik wegging heb ik geld achter gelaten op zijn bed omdat ik weet dat zij geen geld aan willen nemen. Stiekem weet ik dat ik het dan ook niet moet doen, maar achteraf zullen zij er blij mee zijn.

Voor ik echt op pad ging had ik maar voor de zekerheid toch maar een poncho gekocht in het geval dat. Daar ging ik.. Versnelling 1 vroeeeeeem… 2. vroookrrrrrggggratelratel. Daar gaat mijn versnellingbak dacht ik, tot er iemand naar mijn ketting wees. De vriendelijke man heeft hem er voor mij opgelegd en de ketting meteen ingespoten met olie, was ik al een paar dagen vergeten te doen. Gelukkig niets ernstig dus.
Dat ik de 530 km niet ging halen voor het donker wist ik al, maar toch wilde ik zo snel en ver mogelijk komen. De eerste 100 km gingen niet zo heel vlot. Veel bergen op en af wat minder snel gaat natuurlijk. Gelukkig wel kunnen genieten van de jungle en kleine rivierstromingen onder elke brug door. Wederom was het enorm koud in de wolken net als gisteren. Bibberend genieten but my toes were freezing.
De laatste paar uur het gas flink open kunnen trekken. Valsplatte wegen met de ene flauwe bocht na de ander. Heerlijk gevoel EN ik was kilometers aan het maken. Twee vliegen in een klap. Bij aankomst in Tan Ky heb ik 10 minuten getwijfeld om door te rijden naar Thai Hoa, 100km verder. Om een gehaast en wellicht een slecht einde van een leuke tocht te voorkomen, ben ik toch maar gebleven en een hotel gepakt. Was heel erg moe en was wel toe aan een dutje.
Vanochtend in de bergen was ik bijna in slaap gevallen op de motor waar ik wel een beetje van was geschokken. Het was een fractie van een seconden, maar dat geeft wel aan dat ik iets meer aan mijn slaap moet denken nu ik zoveel lange dagen maak op de motor.

Zit nu in een karaoke-bar en ik merk dat hier niet veel toeristen komen. Ik lijk wel een bezienswaardigheid!
Straks nog wat voetbal kijken in mijn kamer en dan slapen. Morgen weer mensen langs mensen heen scheuren en proberen naar iedereen terug te zwaaien.

Day 14, Dec 14th Tan Ky – Mai Chau (250 km)
Een kort dagje rijden voor mij gevoel. 8 uur vertrokken vanuit Tan Ky. Met een dikke trui en lange trainingsbroek was nog steeds niet helemaal beschermt tegen de kou brrr.
Met de eerste 150km kon ik doorgaan waar ik gebleven was, keihard scheuren. Ik dacht een hele dag nodig te hebben omdat de laatste 100km geen Ho Chi Minh Road meer was, wat een gemiddelde snelheid van 30 zou betekenen. Viel achteraf reuze mee.
De laatste paar km vond ik niets meer aan; Het werd ineens bloed en bloedheet, de weg was dramatisch, door veel werkzaamheden was er veel opstuivend zand, DOOD geirriteerd aan het mede verkeer en don’t get my started about the F*ucking dogs die plotseling de weg op springen.

Mijn eerste crash was bijna een feit. Scheelde maar niets of was keihard tegen de vlakte gegaan. Een tegenligger drukte mij van de weg af met z’n lompe vrachtwagen, waardoor ik met 50km/h in de greppel terecht kwam. Helaas geen gras met schattige paardenbloemen, maar flinke, harde keien die niet mee zullen veren. Terug sturen naar de weg had meteen voor een enkeltje ziekenhuis gezorgd dus moest de bult die ik voor mij zag als een professionele crossmotorcoureur nemen. 2 wielen los van de grond en KABENG.. Slingerd kwam ik met een hart op 200 slagen per minuut tot stilstand.
Fijn... mijn bagagerek voor de helft afgebroken wat weer extra geld kost. Als mijn wensen uit komen dan gaat die kleine Vietnamese opdonder nog een zuur leven tegemoet!
Anyway, nu dus in Mai Chau/Ban Lac. Een minuscuul, maar levendig dorpje gelegen in een dal en omringd door rijstvelden. Niet vervelend om hier een nachtje te blijven slapen lijkt mij.

Ik kan en wil niet geloven dat het einde van mijn roadtrip al akelig dichtbij komt. Waarschijnlijk is morgen mijn laatste rit Bilibilibieee. Zit er aan te denken om een flinke omweg te maken. Behalve als ik nog wat mensen wil zien die ik eerder heb ontmoet o.a. Renate. Die verlaten morgen Vietnam, Maaaaaaar ik heb al eens eerder voor mijzelf gekozen dus waarom nu niet?
Het is mijn laatste tocht en wil mijn trip goed afsluiten met als einddoel een biertje in ‘Hanoi Backpackers’, in plaats van haasten haasten om vervolgens hoi en doei te zeggen tegen mensen die ik misschien nooit meer zal zien… Als ik het zo verwoord lijkt mijn keuze vrij makkelijk kom ik nu achter.

Day 15, Dec 15th Mai Chau – Hanoi – Capital city and final destination (144 km)
Laatste toch, snik snik, maar zeker niet de minste. Weg was super, uitzichten waren de eerste 20 km GE-WEL-DIG en mijn motor heeft het gehaald. Olie verversen, een paar nieuwe schroeven en liters of petrol waren de enige kosten voor dit geweldig avontuur.

Bij aankomst in Hanoi heb ik 1,5 gezocht naar de hostel, Hanoi Backpackers. 10 keer de verkeerde kant op gestuurd door non-speaking-English Vietnamese. Had al een tijdje niet gegeten dus ik begon in een bijzonder slechte stemming te raken. Eindelijk daar, You are lucky 2day, We got discount on our stays. From 10$ to 7,50$. Niceee

Hier blijf ik tot 19dec. Dan vlieg ik terug naar Thailand om het onderwater leven te bewonderen. Geen idee wat Merry Chrismas in onderwatertaal is, maar anders verzin ik wel iets. Duikcursus op Koh Tao is een feit.
De oliebollen zal ik moeten missen dit jaar, neem er een bucket met sangsom & coke voor in de plaats.

Mijn Roadtrip is dus voorbij. Heb helaas geen naam kunnen verzinnen voor mijn motor, maar een band hebben wij zeker gekregen de afgelopen 2 weken. In het begin was hij onzeker met zijn gestotter, maar ook hij voelde zich na een tijdje meer op z’n gemak.
In totaal zo’n 2700 km gereden. Just for a record:
Amersfoort – Moskou
Amersfoort – Istanbul
Amersfoort – Marokko
Geeft aan dat een roadtrip in Europa zeker geen slecht idee is. Goeie reden om een motorrijbewijs te halen.

Behalve gekke bekken trekken, prachtige zang, dom geouwehoer tegen stemmen in mijn hoofd en een hoop gezwaai heb ik ook wel over wat dingetjes na kunnen denken.
Veel mooie en irritanten gebeurtenissen die ik alleen met mijzelf heb kunnen delen door het niet tegen komen van toeristen.
In de grotere steden veel backpackers ontmoet, maar in de kleine dorpsjes was een gesprek met kinderen alleen mogelijk. Zij leren Engels op school en weten mij te vragen hoe het gaat en hoe oud ik ben.
Soms vervelend dat ik irritatie niet kon delen, maar soms ook heerlijk om een paar dagen geen westerse te zien.
Zoveel leuke en lieve mensen tegengekomen, en waarschijnlijk zijn 90% van de mensen dit. Maar als het om geld gaat zijn het de meest akelige mensen op aarde. Constant word je genaaid waar je bij staat. Afdingen is bij de meeste mogelijk en beginnen met 30% van de prijs die zij geven is de beste manier. Maar zelfs als jij denkt ere en goede prijs voor te betalen, zie je ze alsnog omdraaien en lachen naar hun familie/vrienden. Doe mij een lol en bewaar dit voor als ik weg ben. De eerste week kon ik er nog wel om lachen, maar het werd steeds en steeds erger. Of het echt om het geld gaat of dat het cultureel acceptabel is om toeristen het dubbele te laten betalen weet ik niet.

Om Vietnamese om deze reden niet te mogen is een beetje kortzichtig vind ik zelf. Want hen leren kennen gebeurd niet wanneer je een fles water wilt kopen of als je een noodlesoep aan het eten bent. En een gesprek met hen voeren is hetzelfde als gebarentaal gebruiken naar een blinde. no point.
Merk along my trip dat ieder land over gigantische idioten beschikt, wat voor veel vooroordelen kan zorgen. Zo ook in Vietnam.
I also noticed that it takes a little time to get to know a person en dat de vooroordelen die je hebt niet helemaal kloppen achteraf.

Day 16, Dec 16th Garage – garage – garage – garage
Vandaag gepolst hoe duur het is om mijn motor te laten maken. Kwam een paar andere backpackers tegen op de motor die naar dezelfde garage gingen dus ben met hen meegereden. De engels sprekende monteur was niet aanwezig tot 16.00 so we had 3 hour to kill. Been to different Xe May’s (garage) Had a few beers, food and a lot of fun.
85 USD om mijn motor te laten repareren. Die kerel is op z’n achterhoofd gevallen. Ben naar verschillende garage’s geweest maar t komt allemaal uit rond die prijs. Hoop naar beneden te gaan met de prijs.
Als ik iemand kan vinden die hem voor 250/275 wilt kopen, laat ik de motor maken en krijg alsnog 170. Of ik verkoop hem voor 200 en hij/zij fixed hem zelf. OF als ik geen koper kan vinden, laat ik hem ergens in een garage staan, take the keys and hope its still there when I come back;)
Heb mij er al bij neergelegd dat ik er geen geld voor ga krijgen dus het is een honda win win situatie.

Dit is het einde van mijn motorcycle diary. Vond het leuk om op deze manier te schrijven. Elke avond achter de laptop gezeten om een samenvatting te maken van een avontuurlijke dag. Normaal heb ik geen tijd of zin om een verhaaltje in een keer op te hoesten maar op deze manier maakte het een stuk makkelijker.
Wilt niet zeggen dat mijn volgend verhaal ook zo zal zijn.

De groeten uit Hanoi.. En voor diegene die ik niet zal spreken voor oud&nieuw.
Merry Chrismas and a happy new year!!!!