Cambodja

Soo’es dy People!!

Hier dan een berichtje uit het mooie Cambodja. De meeste foto’s staan al op facebook, dus een beeld krijgen bij mijn verhaal zal een stuk gemakkelijker zijn.
Een land met een oud en zeer jong, indrukwekkend en gruwelijk geschiedenis. Met, ook hier, mensen die vriendelijk zijn en ontzettend vrolijk het dagelijks leven, leven. Mensen die ongelovelijk goed engels spreken, waardoor een gesprek, met meer woorden dan alleen Flied lise and chickon (fried rice and chicken), met de locals wat soepeler verloopt en je ze beter leert kennen. Erg interessant.

De laatste dagen van Laos waren, zoals ik al eerder vermeld had, heeeeel relax. Wat ik was vergeten te vertellen is dat ik in Don Det, Laos, een kajaktoer heb gedaan. 10 fanatieke backpackers, 10 peddle’s and 5 kayaks were the ingredients voor een gezellige dag. Na een heerlijk ontbijt werden John en ik in ons bootje geduwd om onszelf eens goed uit t leven. 5 minuten kostte het om in het ó zo gezonde Mekongwater te belanden. Na een kapotte bril en terug gevonden teenslippers, die eenmaal hun eigen weg door het water hadden gevonden, deden wij een kort bezoekje aan Cambodja voor een Khmerlunch. Onze eerste Angkor Wat beer was a fact. Later was de grootste waterval van Zuid-Oost Azie het middelpunt van een internationale fotoshoot.

Nu dus in Cambodja, nog steeds met Jose en Laura. Onze eerste stop was Kratie, om een busrit van 14 uur te vermijden. We verwachtte een klein rustig dorpje met 3 guesthouses en 1 restaurant. Viel best mee, rondom de centrale markt was het enorm levendig. Alle vrouwen lopen daar, tot verbazing, in pjyama’s en zoals gewoonlijk vragen de mannen ‘TUK TUK?’. Het is mij gelukt om voor de ogen van een politieagent een tuk tuk te berijden. Die bleef gek genoeg rustig op zijn scootertje zitten, want ach, het is 14.00, 35gr, ik ga mij daar toch niet druk om maken. Verder hadden Jose en ik een fietsJE gehuurd om over het naastgelegen eiland te fietsen en daar de Cambodjaanse taal onder de knie te krijgen.

Twee dagen waren genoeg om Kratie in te ruilen voor Siem Reap. De stad die bekend staat door de tempel Angkor Wat, 1 van de 7 wereldwonderen. Zoals jullie dit ook op de foto’s kunnen zien, ziet het er waanzinnig uit! Ankor Wat de Main temple is het grootst en staat overall afgebeeld, maar de Bajon, met de gezichten in de stenen, en de Tomb raider temple, bomen die het trokken mij meer. Wat mij het meeste verbaaste is dat het hele temple complex zo achterlijk groot is. Een week kost het je om alle tempels te kunnen bekijken. Gelukkig had ik genoeg gezien na 1 dag en 3 tempels.

De andere 7 dagen heb ik besteed aan; Stiekem zwemmen in een 5-sterren hotel, rond lopen over the old market, night market, hardlopen, fitnessen, uitgaan en natuurlijk mijn verjaardag!
Niet zo heel veel uitgevroten op mijn verjaardag zelf. Voelde mij niet echt jarig. Wel heb ik mijzelf een cadeautje gekocht, een laptop waar ik nu vrolijk mijn verhaal kan bijwerken. En natuurlijk was er een verjaardagparty, DRESSCODE: Pjyama’s met een groepje van +-12 verkleed als ‘locals’, hebben wij op zorgvuldige wijze Siemreap op z’n kop gezet. Wat leidt tot gekke foto’s en leuk verhalen.
Verder heb ik in Siemreap heb ik een ongeluk gezien wat mij 15 minuten bezig had gehouden. Een kerel wordt vol geschept door een auto en bleef vervolgens bewegenloos op de grond liggen. De eerste 10 seconden blijft men rustig kijken tot er 1 man actie onderneemt. Een man loopt naar het slachtoffer toe om te kijken hoe het met ‘m gaat. Na het verschijnen van een plas bloed rond het hoofd en een paar belletje, kwam na 15 minuten de ambulance aanrijden, die tot mijn grote verbazing werd weggestuurd door de inmiddels rechtopzittende man van de aanrijding.
Prachtig om te zien hoe dat allemaal verliep. Hoe het zorgstelsel en verzekeringssysteem er hier uit ziet weet ik niet, maar waarshijnlijk hebben zij die niet tot nauwelijks en mag je elke meter die de ambulance rijdt netjes uit eigen zak betalen. Uiteindelijk ‘liep’/kroop het slachtoffer wel richting het ziekenhuis, dus wie weet hoe het met hem is afgelopen.

Na Siem Reap was Battambang aan de beurt voor een bezoekje. Met de boot vanuit SR zijn we naar battambang gevaren. De mooiste boottocht, naar zeggen, was voor mij een wat minder leuke ervaring. Na een avondje stappen op de boot stappen is geen aanrader. Of het de alcohol, of de omelet was is nog steeds een vraag waar ik het antwoord niet van weet, maar ik ben er flink ziek van geworden.
De redenen waarom ik naar Battambang wilde waren de bambootrain en the bat-cave. Bambootrain ging sneller en was meer spectaculair dan verwacht aangezien je het treintje zo van het spoor af kan trekken. Het is 1 van de weinige spoorlijnen van Cambodja, waar de NS in geen 1000 jaar overheen zal rijden. Een ‘rechte’ spoorlijn, die soms stukken mist van een paar centimeter, en van een ongekende vrije val met het treintje (3 centimeter) moet je ook niet opkijken. Tegenliggers? naja, dan tillen wij het treintje toch gewoon van het spoor af zodat zij er langs kunnen.… so easy.
Net na zonsuntergang stonden wij met z’n alle te wachten bij the bat-cave waar na 15 minuten luid getwiet plusminus 5 million vleermuizen in 1 strook uit komen vliegen. Leuk om te zien, jammer dat de foto’s niet scherp genoeg zijn om hen te zien.
Hierna afscheid genomen van Laura, Jose en ondertussen 4 andere waar ik mee reisde.

Phnom Peng (PP). Nog steeds ziek. 5 dagen in de, tot zo ver, meest chaotische stad vast gezeten vanwege mijn meer dan irritante buikkrampen. Happy guesthouse was geen slechte plek om ziek te zijn. In totaal heb ik 17 films weg gekeken en ben ik een x aantal keer naar de wc geweest.
Wat ik al zei is dat PP ontzettend druk is. Een aantal miljoenen scootersmobilisten die al toeterend rond scheuren, waar oversteken zelfmoord lijkt te zijn en waar spookrijden geen enkel probleem is. Klinkt als een uitdaging.
Na een paar dagen platliggen waren mijn krampen wat afgenomen en besloot ik een scooter te huren om erachter te komen hoe het verkeer hier werkt, als voorbereiding voor Vietnam (vertel ik meer over). Gek genoeg is het een eitje. Het enige wat je niet moet doen is; remmen, als een gek uitwijken, mensen voor laten gaan, te zacht rijden en als een toerist om je heen kijken en genieten van iets wat wel eens je laatste genot kan zijn.
Met de scooter ben ik naar de S21 gereden. Een hogeschool die in de tijd van de Red Khmer is overgenomen en getranformeerd in een gevangenis waar mensen op gruwelijke wijze werden gemarteld. Verschrikkelijk om te zien wat daar gebeurd is. (Na de bevrijding, door vietnam, werden hier slechts 7 overlevenden gevonden, waar naar schatting 14.000 – 20.000 gevangenen hebben gezeten)
Na de S21 ben ik op de scooter gestapt en naar Choeung Ek, The killingfields, gereden. Dit is misschien nog wel tragischer dan de S21. Hier werden de gevangenen van S21 + vele andere ‘burgers’ naar toe gebracht om vervolgens hen van het leven te beroven. Dit op brute wijze. Kogels werden bespaard om kinderen met hun hoofdjes tegen ‘the killingtree’ aan te slingeren en ouderen werden doodgeslagen met de achterkant van een geweer. Het toepassen van doodbloeden waren zij ook niet rauwig om. 1/5 van het Cambodjaanse volk is omgelegd.
Voor meer informatie  Wikipedia.
Voor veel mensen die ik heb gesproken was dit een tragische dag, wat voor mij meer een informatieve en interessante dag was. Keek er erg naar uit om hier meer over te weten te komen en heb een leuk dagje in het bizarre verkeer gehad.

Sihanoukville, een stad aan de Golf van Thailand die ik eigenlijk over wilde slaan. Na veel verschillende meningen kwam het erop neer dat het een Lloret de Mar van Cambodja is, waar ik niet heel erg aan toe was, maar het toch zelf wilde beoordelen.
En wat blijkt, ik maak vaak de juiste keuze tijdens mijn trip. Sihanoukville was geen juweeltje, maar Bamboo island daarentegen… Paradijs 1e klasse.
Na een uurtje op de boot kwamen wij aan op het eiland. Woorden schieten te kort als ik erover wil praten. De sfeer die er hangt, de mensen die ik daar heb leren kennen zowel de locals die er werken als de backpackers die er werken als de backpackers die voor een paar dagen langs komen, zoals ik. Het was 8 dagen volop genieten. Soms werd ik wakker om 9 uur ‘s ochtend en zitten de locals (aan het werk) al aan de bar om een een gek drankspelletje te doen en vervolgens dansen ze in het rond bij het nummer: Gangnam style. Soms werd ik wakker en bedacht ik verder te gaan slapen in een hangmat of misschien een kleine wandeling te maken over het strand. Soms werd ik wakker en irriteerde ik me aan al het zand in mijn gezicht (want het verblijf is nou eenmaal op het zand en je matras komt nou eenmaal onder het zand te zitten) en dan bedenk ik mij ineens: is dat nou de zee die ik hoor!?
Het is een klein eilandje waar je op elkaars lip zit. Niet gek als je dan een momentje voor jezelf wilt. Wat doe je dan? Stop je muziek in de oortjes, ga naar de andere kant van het eiland, zing vals mee en doe een klein dansje op de rotsen.
Het is een schatkist in Cambodja waar vele niet van af weten.

Back to reality, TUK TUK? no. SIR, SIR, MOTORBIKE? no. 1 DOLLAR GOOD PRICE FOR YOU… no.

Gisteren 26/11 terug op mainland, sihanoukville. Meteen een ticket geboekt voor de nachtbus naar Ho Chi MinH city, Vietnam, waar ik vanochtend ben aangekomen. Het was een busrit waar ik erg tegenop keek, maar wat achteraf mee viel. 12 van de 15 uur geslapen mede dankzij valium, wat erg populair is onder de backpackers.
Nu dus in Vietnam waar ik een heel nieuw avontuur ga beleven. Eerst ga ik vandaag op zoek naar een travel agency die mijn visa uit kan stellen van 5 december naar 20 december. En dan ga ik op zoek naar een motor die Tommy als nieuwe eigenaar zal krijgen.
Mijn plan is om Vietnam by motorbike te doen. Van zuid, Ho chi minh city, naar noord, Hanoi. +- 4000 kilometer.
Net een Backpacker gesproken waarvan zijn vriend z’n motor wilt verkopen. Problemen met een motor uit 1875, zo ogen ze, ga ik zeker krijgen, maar veel backpackers zijn mij voor geweest en ervaren het allemaal als TOP. Een motorpech is zo opgelost met behulp van locals en dat moet de uitdaging niet willen cancellen. Eerst een motor zien te bemachtigen en een uurtje oefenen.

Wish me luck, im off! Motorcycle diary 2 is just about to start!

xx